Unfinished Business

Ik nam me begin deze zomervakantie voor om geen nieuwe dingen te maken, maar te recy-kleren en reeds begonnen projectjes af te werken. De lat was gelegd om minstens 3 stuks.

 

Ik had al enkele jaren een kleedje in m'n kast hangen dat ik vroeger heel graag gedragen had, maar door de jaren, was de rek uit de elastiek verdwenen. Maar ik vond het zonde om weg te doen naar de klerencontainer, omdat ik het zo'n leuk stofje vond.

Ik besliste dan maar om er een rokje van te maken. Ik knipte net onder de elastiek, mat wat na (dat het geen scheve rok werd) en zette er een stuk boordstof aan. Een werkje van een half uurtje en nog geen twee euro aan materiaal.

 

Vorig jaar begon ik aan een Odette t-shirt uit La Maison Victor, om een of andere reden kon ik toen niet verderwerken en stopte ik de stof tussen het boek en legde het zo weg. Aangezien ik me ook voorgenomen had wat op te ruimen tijdens het verlof, kwam ik dat boek met stof tegen. En eigenlijk was het niet zoveel werk meer, de mouwen aanzetten en omzomen. En dus deed ik dat op een avond even snel. De stof was een 'teststofje'. Ik maak deze zeker nog een keertje in een 'goed' stofje.

 

 

 

 

Het derde projectje dat ik aanpakte was een rokje, die ongeveer 5 jaar geleden slachtoffer werd van een veel te scherpe sleutel. In het haasten naar het werk, ben ik aan de sleutel van een deur blijven hangen, waardoor er een L-vormige scheur in mijn rok zat. Ik had deze rok al enkele keren bekeken en wat geprutst om deze te maken, maar nog geen oplossing gevonden. Tijdens het opruimen deze zomer, vond ik deze rok ook en legde ik hem in het zicht zodat hij deze keer eens gemaakt werd en hij terug draagbaar werd. Eindelijk is dit gelukt en heeft hij wat blingbling gekregen. Ik stikte een grote zigzag over de scheur en streek een sterretje over de scheur. Deze is nu voor 90% bedekt.

 

 

Tussendoor werkte ik nog wat aan een gehaakt deken, of toch gehaakte lapjes die een deken moeten worden. De helft werd al aan elkaar gehaakt. Dit projectje zal nog eventjes duren voor het volledig af is, ik hoop tegen eind dit jaar.

 

Rust en natuur... Wat heb je nog meer nodig?

Sinds enkele jaren zijn we aan het werk in een vakantiehuisje in het mooie dorpje Moerzeke (Hamme - Oost-Vlaanderen). Sinds begin dit jaar was het reeds bewoonbaar, maar moesten er nog enkele kleinere werken en zaken in orde gemaakt worden om het verhuur klaar te maken.

We bleven er zelf al een paar keer overnachten in het weekend, maar vorige week konden we er voor de eerste keer een hele week verblijven. We maakten ook de site klaar om de wijde wereld in te sturen. Zo is het nu officieel en publiekelijk te huur.

't Is eigenlijk als een verslaving, het is zo rustig in 'Moes' (dialect voor Moerzeke) dat het iedere keer uitkijken is om naar daar te gaan, en dat we met enige tegenzin inpakken op het einde van het weekend.

Maar jullie zitten nu waarschijnlijk te denken waarover ik hier allemaal bezig ben. Wel ik zal het eens even kort beschrijven.

Het is een alleenstaand vakantiehuisje op het einde van een doodlopende straat, omgeven door bos. In het gebied waar het gelegen is staat de vijverrecreatie centraal, waardoor elk perceel één of meerdere vijvers heeft. Dus ook de onze. De vijver is groot genoeg om in te zwemmen, een visje te vangen of gewoon naar te kijken. We bouwden er een steiger aan voor nog meer vijverplezier. (Dit is al uitgebreid met onder andere vrienden en familie).

Op het perceel staat natuurlijk ook een huisje, geschikt voor 4 personen. 't heeft een slaapkamer met dubbelbed, een slaapkamer met stapelbed, een badkamer met douche, wasmachine en vriezer. De woonkamer, eetkamer en keuken is één geheel. De inrichting van het huisje hebben we in natuurlijke kleuren gehouden, zodat het één wordt met de mooie omgeving.

Door de ideale ligging zie je veel dieren die je zelden ziet, zoals de Vlaamse Gaai, IJsvogeltjes, Canadeze ganzen, Kievitten, Zwaluwen, maar ook kikkers, libellen, en nog zoveel meer.

Op enkele honderden meters van de Schelde, dus ook ideaal voor fietsers, wandelaars, mountainbikers, ... .

Ik kan hier eigenlijk een heel boek schrijven over 'Moes', maar woorden zeggen soms niet genoeg om het gevoel te beschrijven dat ik iedere keer weer beleef als we naar daar gaan.

Meer foto's en informatie vind je door hier rechts op de foto van de vijver te klikken.